Met creche- en schoolgaande kinderen ontkom je er niet aan om je minimaal eens per jaar bezig te moeten houden met het onderwerp ‘traktaties’. Dat alleen al zou een goede reden kunnen zijn om je gezin te beperken tot 1 kind 😉
Tenzij je net zo gek bent op knutselen als ik, dan kun je niet wachten tot het moment weer aanbreekt waarop je mag gaan nadenken over een nieuw knutselproject. Althans, dat is hoe ik het elk jaar voor me zie… In realiteit geeft het ook mij uiteindelijk meer stress dan het gewenste fröbelplezier.
Zo ook deze week. Terug van vakantie, Jelle is inmiddels 2 jaar en gaat dus van de babygroep over naar de peutergroep. Dat gaat gepaard met een afscheidsfeestje bij de baby’s, wat niet meer inhoudt dan een juf die uit volle borst een paar onbekende liedjes zingt en baby’s -die vaak nog niet eens kunnen praten-, die verbijsterd toekijken naar wat er gaande is. Ook Jelle vond het een wat ongewone situatie en liet pas bij het ontvangen van de cadeau’s een glimlach zien.
Desalniettemin was er dus een feestje, waarbij er uiteraard ook getrakteerd moest worden…
Een website als Pinterest is dan soort van onmisbaar, waar je het woord ‘traktatie’ en ‘creche’ of ‘afscheid’ in typt en je legio aan voorbeelden te zien krijgt. Voorbeelden van traktaties die je het jaar door dus ook vaak voorbij ziet komen van andere moeders met eenzelfde bron van inspiratie.
Ik ben dan zo iemand die het net even anders wil. Of ik kies voor het leukste idee waarvan andere moeders denken “Pfft, da’s mij teveel werk”, of het moet gewoon iets heel anders en opvallends leuk zijn. Liefst iets waar ik nog (even) aan kan knutselen en dus liever niet standaard het doosje rozijnen of de rijstwafel verpakt als schaap.
Maar voor wie eigenlijk? Verwacht ik een ‘oooohh’ en ‘aaahhh’ van die baby’s? Of dat de moeders me opbellen als ze de traktatie in het postvakje van hun baby aantreffen? Uhm nee. Denk dat het meer soort van prettig gevoel voor mezelf geeft, als ik iets moois aan m’n zoon kan meegeven. Al moet ik zeggen dat ik er ook wel plezier aan beleefde toen ik bij de traktatie van Jelle toen hij 1 jaar werd, hoorde dat ze ‘m nog even alle groepen langs hadden laten gaan, omdat ze ‘m zo uitzonderlijk leuk vonden 🙂
Met al die eisen haal ik natuurlijk ook weer onnodig veel stress op de hals, want het duurt doorgaans nogal even voordat ik een idee gevonden heb waar ik echt blij van wordt.
Dit jaar kwamen we net terug van vakantie en moest er op dinsdagochtend een traktatie klaar staan. Uit nood schakelde ik uiteindelijk toch maar m’n moeder in, die afgelopen maandag kwam oppassen. Zonder concreet idee, maar met als doel iets van kleine autootjes of andere kleine presentjes, bezocht m’n moeder de Action, de Zeeman en de Intertoys, maar niets te vinden. Zelf fietste ik op de terugweg van m’n werk langs de Wibra en slaagde ik uiteindelijk door een breed assortiment aan uitdeelattributen bij de HEMA (tip!).
Ik legde me neer bij de wens om een paar uurtjes lekker te knutselen en kocht een 15-tal houten speelgoeddieren. Thuis aangekomen wist ik er toch nog iets leuks van te maken met een bakblik en wat groen papier. Missie toch nog aardig geslaagd!
Oh, en ik begin nu alvast met een idee voor de volgende traktatie… 🙂
Mamma Liefde 