Gekleurde eieren op een wit gedekte tafel, de verf door de barsten van de eischaal gelekt. Warme zelfgebakken broodjes, haasjes met bittere zwartgeblakerde krentenneusjes. Ook dit jaar op het laatste moment toch net nog even aangebrand in de oven. Zelfgebakken scones met citroenspread en rijk gevuld krentenbrood. Bitter sap van de grapefruit, scrambled eggs, uitzonderlijk... Lees verder →
Het was zondag 3 januari 2020. Vandaag precies een jaar geleden stond mijn wereld op z’n kop. Ik verloor mijn moeder, waarvan ik haast zou durven zeggen dat zij de meest betrokken en zorgzame moeder en oma op aarde was. De uitvaart regelen, invulling geven aan de kerkdienst, drukwerk vormgeven, een gedicht schrijven voor een... Lees verder →
Vandaag is mama's verjaardag. We kwamen met de familie bijeen, brandden kaarsjes en deelden herinneringen. Opnieuw deelde ik mijn gedicht, dat ik op 27 december 2020 voor mama schreef, in aangepaste vorm voordroeg tijdens de afscheidsdienst op 11 januari 2021 en nu opnieuw heb aangepast aan de situatie van vandaag. De woorden raakten verloren, niets... Lees verder →
De dagen verstrijken, de tijd tikt door. Terwijl iedereen z'n gewone leven leidt, probeer ik elke dag opnieuw een weg te vinden in de leegte. Het gemis van warmte en geborgenheid van een moeder, die vaak te ver weg was en soms dichterbij. Een moeder is een zekerheid, een vanzelfsprekend gegeven, maar ook de belangrijkste... Lees verder →
Zo'n zin die je vroeger wel eens uitkraamde als je thuis kwam na een tijdje van huis geweest te zijn. De achterdeur bij je ouders altijd open stond, je naar binnen liep en je moeder 9 van de 10 keer boven met de was bezig was. "Ik ben boven!", kreeg je dan als antwoord terug.... Lees verder →
Dat afscheid nemen niet eenvoudig is, zeker als het om je moeder gaat, daar was ik inmiddels achter. Dat rouwen lastig is in de drukte van een huishouden met jonge kinderen, is ook duidelijk. Maar er was nog een factor, er heerste Corona, waardoor het afscheid wat al moeilijk was, ook nog de nodige beperkingen... Lees verder →
Tijdens mijn zoektocht naar rouw praat ik, lees ik boeken en luister ik podcasts. Iemand die je daar regelmatig in terug hoort is rouwdeskundige Manu Keirse. Wat ik van hem leerde is de term 'Levend Verlies', ofwel levenslange rouw die je ervaart wanneer jijzelf of een naaste, getroffen wordt door een langdurige ziekte of beperking.... Lees verder →
Zes weken inmiddels. Bijna zes weken zonder jou, mama. Ik probeer een weg te vinden in deze nieuwe realiteit. Na maanden van zorgen voor, maar vooral over jou, kwamen we ineens tot stilstand. En hoe ga je dan verder? Pak je je leven weer op, of neem je de tijd om te rouwen? En als... Lees verder →
Mamma Liefde 