Ik roep je, maar ik hoor je niet. Ik zoek je, maar ik vind je niet. Ik weet het, je bent hier niet. Ik zit tegen een boom, in de zon, op een begraafplaats in Ugchelen. Een dorpje vlak naast Apeldoorn, waar ik opgroeide als kind. De reden dat ik hier ben is omdat we... Lees verder →
Het is een uur of 9 als ik uit een diepe slaap ontwaak en besluit om m'n warme bed te verlaten. Vriendlief is al naar de voetbal, waar onze oudste zoon vannacht op het voetbalkamp verbleef. De jongste slaapt nog, die lag na de bonte avond van gisteren veel te laat in bed. Als ik... Lees verder →
Eind 2019 begon ik met een nieuwe baan bij mijn huidige werkgever a.s.r. Iets meer dan een half jaar later werd mijn moeder ziek. Mijn ouders wonen in Apeldoorn, ruim 100 kilometer verderop. De mantelzorg vergde naast de zorg voor mijn eigen kinderen van destijds 1 en 3 jaar oud, de nodige tijd en energie.... Lees verder →
Elke verjaardag is weer een zoektocht naar een passende traktatie. Hoewel er altijd tijdgebrek is, houd ik er wel van om er iets persoonlijks van te maken. Zelfgebakken of zelfgemaakt, meer dan alleen wat snoepjes en een ballon in een olijk tasje. Oh, en gezond, ook dat vind ik niet onbelangrijk. Dit jaar had ik... Lees verder →
Ooit was het mooi en magisch Ik kan putten uit een berg fijne herinneringen aan de Sinterklaastijd vroeger bij ons thuis: de spanning van het 'lootjes trekken' (toen nog handgeschreven papiertjes), avonden lang op mijn zolderkamer knutselen aan de mooiste surprises met het cassettebandje van Bert & Ernie en Sinterklaas op repeat en die altijd... Lees verder →
De nacht van maandag 5 op dinsdag 6 september bracht ik naast zuslief in het ziekenhuis door. De nacht voor de ochtend waarop ze overleed. Die hele nacht zat ik op een stoel, luisterde naar haar ademhaling, keek naar haar en schreef dit gedicht. Het gedicht dat ik voordroeg tijdens de afscheidsdienst voor zuslief op... Lees verder →
Het is donderdag 15 september. De dag na de uitvaart van zuslief. Ik loop een beetje doelloos rond in huis, want wat moet ik nu? Vanmorgen deed ik wat werk, want dat geeft fijne afleiding, maar eigenlijk voelde ook dat niet goed. Ik wil naar buiten in de zon, maar ook thuis zijn. Wil ik... Lees verder →
Met het verlies van mama nog zo vers in het geheugen, de zorg, de wanhoop, het afscheid, zit ik hier op kamer 307 van het Diakonessenziekenhuis in Utrecht. 3e verdieping, einde gang links. Het is half 5 in de ochtend en slaap heb ik vandaag nog niet gehad. Hoewel de vermoeidheid begint toe te slaan,... Lees verder →
Dat rouw een grillig en eenzaam proces en voor iedereen anders is, daar was ik al over uit. Een zoektocht naar een richting en houvast in het grote gemis, het verlangen naar opvulling van een leegte die niet op te vullen is. (H)erkenning vind je in verhalen van anderen, het luisteren van podcasts, het lezen... Lees verder →
Er is geen samenvatting omdat dit een beschermd bericht is.
Mamma Liefde 