Het is vrijdagavond. Ik zit op de bank en ineens overvalt het me.. Mama, ik heb je nodig. Waar ben je? Ik lees de appjes door van ons aan elkaar, maanden tot zelfs jaren geleden. Al je adviezen, als ik weer eens een vraag had over een vlek in de bank, de zorg voor de... Lees verder →
Het was vrijdag, de 9e van oktober. De eerste zwarte bladzijde in ons familiealbum. Na maanden van onzekerheid, strijd om het vinden van een oorzaak, onmacht om de tegelijkertijd zo hard achteruit hollende gezondheid van mama, met toch een sprankje hoop juist omdat het zo'n ongewone situatie was. Want wat een hel is het waar... Lees verder →
Ik weet het nog zo goed, het was woensdagochtend ergens halverwege juni. Ik zat in de auto op weg naar kantoor, voor het eerst nadat we lange tijd thuis hadden gewerkt vanwege Corona. Ik was opgewekt en belde je, maar het was een vreemd gesprek. Je vroeg niet waar ik naartoe op weg was, wat... Lees verder →
De vakantie was in aantocht, wat bij ons zowel in de zomer als in de winter regelmatig neer komt op veel uren in de auto zitten. Toen ikzelf klein was, kregen wij onderweg elke zoveel uur een klein cadeautje, waar ik ook voor Jelle vorig jaar mee begonnen ben. Dit jaar kwam ik - wederom... Lees verder →
Het is kwart over 7 als de wekker gaat. Niet alleen omdat onze vakantie voorbij is en we zelf weer aan het werk mogen, maar belangrijker nog: zoonlief Jelle gaat vandaag voor het eerst naar school! Na z'n 4e verjaardag, wat al lange tijd (in elk geval voor mij) een grote mijlpaal was, is dit... Lees verder →
Het is bijna 10 augustus, ofwel Jelle z'n verjaardag. Zoals menig ouder weet, geeft zo'n dag de nodige (voor)stress. Niet alleen de verjaardag zelf, ook het bedenken/vinden van cadeau's, het bezoek voorzien van cadeau ideeën, zorgen voor een leuk feest, maar zeker ook: de traktaties. Want ja, wie jarig is trakteert. Op de crèche dus.... Lees verder →
Het is vrijdagmiddag half 2. Mees ligt op bed, terwijl Jelle bij de buurkinderen thuis achter de tv zit. De buurjongen is jarig. Een zeldzaam tafereel, want meestal spelen de buurkinderen bij ons. De vader van de buurkinderen woont vlak naast ons, de moeder een stuk verderop in het dorp. Hun huis is iets kleiner,... Lees verder →
Op m'n tenen loop ik de trap op naar de zolderkamer, hopend dat Jelle in z'n bed blijft liggen, de deur dicht laat en gaat slapen. Al een uur of twee doe ik m'n uiterste best de concentratie te vinden om nog een paar uurtjes te werken op deze zwoele zomeravond. Wat lastig is, als... Lees verder →
Na het 'leren fietsen' en 'zindelijk worden', hadden we de afgelopen maanden nog één belangrijk peuter-life-event voor de boeg, voordat Jelle de gedenkwaardige leeftijd van 4 jaar zou bereiken: afscheid nemen van de speen. Weer zo'n gebeurtenis waar veel theorieën over te vinden zijn, wat volgens Het Boekje al zoveel eerder had gemoeten. I know.... Lees verder →
Met twee jongens in huis is de hoeveelheid speelautootjes bij ons niet aan te slepen. We hebben een grote bak met - inmiddels vooral veel gehandicapte - autootjes, waarbij een groot deel een of meerdere wielen mist, het dak of zelfs het hele onderstel. Als ik er stiekem eens eentje weggooi en Jelle komt hem... Lees verder →
