Zo'n zin die je vroeger wel eens uitkraamde als je thuis kwam na een tijdje van huis geweest te zijn. De achterdeur bij je ouders altijd open stond, je naar binnen liep en je moeder 9 van de 10 keer boven met de was bezig was. "Ik ben boven!", kreeg je dan als antwoord terug.... Lees verder →
Een camperreis met kids door Nederland
Al ver voor Corona uitbrak, wie weet wel vlak nadat onze jongste geboren werd, hadden we het plan gevat om dit voorjaar nog eenmaal een lange en verre reis te maken voordat onze oudste zoon leerplichtig zou zijn. Een maand of 2 met een camper door Canada reizen leek ons te gek. Helaas moesten we... Lees verder →
Een afscheid zonder fysiek contact
Dat afscheid nemen niet eenvoudig is, zeker als het om je moeder gaat, daar was ik inmiddels achter. Dat rouwen lastig is in de drukte van een huishouden met jonge kinderen, is ook duidelijk. Maar er was nog een factor, er heerste Corona, waardoor het afscheid wat al moeilijk was, ook nog de nodige beperkingen... Lees verder →
We werken, eten, spelen en slapen.. Op repeat.
Het jaar 2020 en inmiddels ook een groot deel van 2021: een tijd die we misschien wel nooit zullen vergeten. Voor mij persoonlijk ook een verdrietig jaar waarin ik mijn moeder verloor, maar net zozeer ook het jaar van de Corona-ellende. Het jaar van onzekerheid, beperkingen en ‘standje overleven’. Het jaar van veel te weinig... Lees verder →
Leven met een levend verlies
Tijdens mijn zoektocht naar rouw praat ik, lees ik boeken en luister ik podcasts. Iemand die je daar regelmatig in terug hoort is rouwdeskundige Manu Keirse. Wat ik van hem leerde is de term 'Levend Verlies', ofwel levenslange rouw die je ervaart wanneer jijzelf of een naaste, getroffen wordt door een langdurige ziekte of beperking.... Lees verder →
Rouwen. Hoe doe je dat eigenlijk?
Zes weken inmiddels. Bijna zes weken zonder jou, mama. Ik probeer een weg te vinden in deze nieuwe realiteit. Na maanden van zorgen voor, maar vooral over jou, kwamen we ineens tot stilstand. En hoe ga je dan verder? Pak je je leven weer op, of neem je de tijd om te rouwen? En als... Lees verder →
De leegte die overblijft
Het gedicht dat ik voordroeg tijdens de afscheidsdienst voor mama op 11 januari 2021. Een aangepaste versie van het gedicht dat ik twee weken eerder op 27 december voor mamma schreef, maar nooit aan haar heb kunnen laten horen. De woorden raakten verloren, niets bleef over van de rijkheid die je bezat. Een leeg hoofd,... Lees verder →
Een brief voor jou
Lieve mama, Ik heb besloten je een brief te schrijven. Omdat ik bang ben niet de juiste woorden te kunnen vinden als ik bij je ben. Niet de moed om ze naar je uit te spreken, terwijl je mijn eigen moeder bent. Ik mis je. Ik mis je meer dan ik met woorden kan omschrijven.... Lees verder →
De woorden verloren
Het gedicht dat ik schreef in de twee weken waarin mama Corona had en we niet bij haar mochten zijn. De moed om het aan haar voor te dragen heb ik niet gehad. De woorden ben je verloren niets is over van de rijkheid die je bezat. Een leeg hoofd, maar toch zoveel zorgen over... Lees verder →
Als een fijn bezoek aan je moeder, geen vanzelfsprekendheid meer is
Ik ben moe. Al dagen hoofdpijn. Ik tel de dagen af, tot het mijn beurt is om bij mama in het verpleegtehuis op bezoek te (moeten) gaan. Want ja, zo voelt het. Geen bezoek om naar uit te kijken, geen gezellig en fijn samenzijn. Zover ben ik nog niet. Ik voel vooral verdriet en machteloosheid,... Lees verder →
Mamma Liefde 