Sommige mensen hebben de gave om oud te worden, heel oud. Zoals mijn opa, die dit jaar 96 werd. Ik kan alleen maar hopen dat ik iets van die genen bij me draag en net zo gezond oud mag worden als hem. Opa, een prachtmens. Al sinds ik klein ben, kom ik graag bij Opa... Lees verder →
Soms lijkt het leven stil te staan na de komst van zo'n kleintje, maar niets is minder waar. Alles gaat door. Zo hebben we nog een waslijst aan actiepunten voor ons nieuwe huis (die voornamelijk in het teken staan van geld uitgeven) en is de kerst in aantocht nu we Sinterklaas na een tweede lading... Lees verder →
Het is maandagochtend 19 november. Over 3 dagen ben ik uitgerekend, maar ik denk zomaar dat ik die datum wel eens niet zou kunnen halen. Na een nacht met onverklaarbaar vochtige dekens, heb ik het vermoeden dat m'n vliezen opnieuw zijn ingescheurd, zonder enig vervolgteken in de vorm van weeën. Het scenario waar ik zo bang... Lees verder →
Lieve Stad Amsterdam, Een jaar of 18 was ik, toen we elkaar leerden kennen. Ik ging studeren in Diemen en samenwonen in een sfeerloos flatje op 1-hoog in Osdorp, gevolgd door een - voor die fase in m'n leven - veel te groot grote-mensen-huis in Nieuw Sloten. Het was vooral de auto en de tram... Lees verder →
Er zijn van die fases, elke moeder kent ze wel, waarbij je denkt: "help, wanneer gaat dit ooit weer over". Zo leken de verandering voor Jelle de afgelopen tijd wat veel te zijn geworden. Van de baby- naar de peutergroep op de crèche, mamma die een steeds dikkere buik kreeg, een huis dat steeds leger... Lees verder →
Eigenlijk best gek, dat je er in de basis vanuit gaat dat een tweede zwangerschap net zo zal verlopen als de eerste. Alsof je er automatisch op vertrouwt dat jouw lichaam in elke gelijksoortige, ingrijpende situatie, even gemakkelijk met die veranderingen omgaat. Veranderingen zoals het maken van een baby, een heus mens, met alles erop... Lees verder →
Terwijl de weken waarin ik zwanger ben stilletjes voorbij gaan, gaat ook het leven er omheen ongemerkt door. Die buik is inmiddels overduidelijk aanwezig, maar m'n gedachten bij die buik misschien nog niet altijd helemaal. Nu ik noodgedwongen minder ga werken, omdat de buik z'n tol begint te eisen, vraag ik me af: zal het... Lees verder →
Met creche- en schoolgaande kinderen ontkom je er niet aan om je minimaal eens per jaar bezig te moeten houden met het onderwerp 'traktaties'. Dat alleen al zou een goede reden kunnen zijn om je gezin te beperken tot 1 kind 😉 Tenzij je net zo gek bent op knutselen als ik, dan kun je... Lees verder →
Dat ons droomhuis in Leimuiden - en daarmee een zee aan ruimte voor ons en onze kinderen - niet door gaat, is inmiddels bekend (zie eerder blog). Terwijl wij daar nog altijd met een even zo wrang en verdrietig gevoel aan terugdenken, proberen we vooruit te kijken naar de tijd die komen gaat. Met z'n... Lees verder →
