Het jaar 2020 en inmiddels ook een groot deel van 2021: een tijd die we misschien wel nooit zullen vergeten. Voor mij persoonlijk ook een verdrietig jaar waarin ik mijn moeder verloor, maar net zozeer ook het jaar van de Corona-ellende. Het jaar van onzekerheid, beperkingen en ‘standje overleven’. Het jaar van veel te weinig... Lees verder →
Tijdens mijn zoektocht naar rouw praat ik, lees ik boeken en luister ik podcasts. Iemand die je daar regelmatig in terug hoort is rouwdeskundige Manu Keirse. Wat ik van hem leerde is de term 'Levend Verlies', ofwel levenslange rouw die je ervaart wanneer jijzelf of een naaste, getroffen wordt door een langdurige ziekte of beperking.... Lees verder →
Zes weken inmiddels. Bijna zes weken zonder jou, mama. Ik probeer een weg te vinden in deze nieuwe realiteit. Na maanden van zorgen voor, maar vooral over jou, kwamen we ineens tot stilstand. En hoe ga je dan verder? Pak je je leven weer op, of neem je de tijd om te rouwen? En als... Lees verder →
Het gedicht dat ik voordroeg tijdens de afscheidsdienst voor mama op 11 januari 2021. Een aangepaste versie van het gedicht dat ik twee weken eerder op 27 december voor mamma schreef, maar nooit aan haar heb kunnen laten horen. De woorden raakten verloren, niets bleef over van de rijkheid die je bezat. Een leeg hoofd,... Lees verder →
Lieve mama, Ik heb besloten je een brief te schrijven. Omdat ik bang ben niet de juiste woorden te kunnen vinden als ik bij je ben. Niet de moed om ze naar je uit te spreken, terwijl je mijn eigen moeder bent. Ik mis je. Ik mis je meer dan ik met woorden kan omschrijven.... Lees verder →
Het gedicht dat ik schreef in de twee weken waarin mama Corona had en we niet bij haar mochten zijn. De moed om het aan haar voor te dragen heb ik niet gehad. De woorden ben je verloren niets is over van de rijkheid die je bezat. Een leeg hoofd, maar toch zoveel zorgen over... Lees verder →
Ik ben moe. Al dagen hoofdpijn. Ik tel de dagen af, tot het mijn beurt is om bij mama in het verpleegtehuis op bezoek te (moeten) gaan. Want ja, zo voelt het. Geen bezoek om naar uit te kijken, geen gezellig en fijn samenzijn. Zover ben ik nog niet. Ik voel vooral verdriet en machteloosheid,... Lees verder →
It's that time of the year again. Sinterklaas is in het land, een enkeling heeft de kerstboom al staan en wij hebben het geluk er tussendoor ook nog even een kinderverjaardag te mogen managen. Hoera! Nu zijn er omstandigheden waardoor we de feestdagen - waaronder die verjaardag - dit jaar sowieso wat meer low-profile vieren,... Lees verder →
Het is vrijdagavond. Ik zit op de bank en ineens overvalt het me.. Mama, ik heb je nodig. Waar ben je? Ik lees de appjes door van ons aan elkaar, maanden tot zelfs jaren geleden. Al je adviezen, als ik weer eens een vraag had over een vlek in de bank, de zorg voor de... Lees verder →
Het was vrijdag, de 9e van oktober. De eerste zwarte bladzijde in ons familiealbum. Na maanden van onzekerheid, strijd om het vinden van een oorzaak, onmacht om de tegelijkertijd zo hard achteruit hollende gezondheid van mama, met toch een sprankje hoop juist omdat het zo'n ongewone situatie was. Want wat een hel is het waar... Lees verder →
Mamma Liefde 