Het is vandaag 20 april, een datum die al mijn leven lang in mijn hersenen gegrift staat als de verjaardagsdag van mijn grote zus. Er zijn veel verjaardagen die ik níet kan onthouden, maar de verjaardagsdag van je eigen zus is een van de weinige dagen die al een leven lang mee gaat en mee... Lees verder →
Van frustraties naar een lesje Waarnemen en Omdenken
Al sinds het overlijden van mama begin 2021 was ik op zoek naar een praktische aanpak voor deze ingrijpende gebeurtenis in mijn leven. Alsof ik het wilde oplossen, maar dat gaat bij zoiets als de dood helaas niet. Omdat rouw en alle veranderingen die er in je leven bij komen kijken, zo'n enorme zoektocht is... Lees verder →
Herinneringen in een kist vol gemis
De jongens zijn weer naar school, zelf heb ik nog twee weken sabbatical. Vandaag besloot ik te doen waar ik al een tijd lang soort van naar uit keek en tegelijkertijd tegenop zag. Ik dook op zolder in wat dozen met spullen van vroeger, waar in het handschrift van papa op geschreven staat: “schoolspullen Desirée”.... Lees verder →
Van m’n broekzak naar m’n hart
Ik roep je, maar ik hoor je niet. Ik zoek je, maar ik vind je niet. Ik weet het, je bent hier niet. Ik zit tegen een boom, in de zon, op een begraafplaats in Ugchelen. Een dorpje vlak naast Apeldoorn, waar ik opgroeide als kind. De reden dat ik hier ben is omdat we... Lees verder →
Een Moeder- (zonder moeder) dag
Het is een uur of 9 als ik uit een diepe slaap ontwaak en besluit om m'n warme bed te verlaten. Vriendlief is al naar de voetbal, waar onze oudste zoon vannacht op het voetbalkamp verbleef. De jongste slaapt nog, die lag na de bonte avond van gisteren veel te laat in bed. Als ik... Lees verder →
Al telde ons huis nog zoveel lampjes, het bleef donker
Nog niet zo lang geleden besloot ik dat het genoeg was. De zoektocht naar wat ik wil en waar ik goed aan doe. Het vermoeit, het geeft onrust en op dit moment zeker geen duidelijkheid. Want er is geen handleiding voor dit rouwen, ieder bewandelt zijn eigen pad. Mijn pad duurde alleen al veel te... Lees verder →
Een Ode aan Zuslief
De nacht van maandag 5 op dinsdag 6 september bracht ik naast zuslief in het ziekenhuis door. De nacht voor de ochtend waarop ze overleed. Die hele nacht zat ik op een stoel, luisterde naar haar ademhaling, keek naar haar en schreef dit gedicht. Het gedicht dat ik voordroeg tijdens de afscheidsdienst voor zuslief op... Lees verder →
Wat een leegte… wat nu?
Het is donderdag 15 september. De dag na de uitvaart van zuslief. Ik loop een beetje doelloos rond in huis, want wat moet ik nu? Vanmorgen deed ik wat werk, want dat geeft fijne afleiding, maar eigenlijk voelde ook dat niet goed. Ik wil naar buiten in de zon, maar ook thuis zijn. Wil ik... Lees verder →
Waken in het duister
Met het verlies van mama nog zo vers in het geheugen, de zorg, de wanhoop, het afscheid, zit ik hier op kamer 307 van het Diakonessenziekenhuis in Utrecht. 3e verdieping, einde gang links. Het is half 5 in de ochtend en slaap heb ik vandaag nog niet gehad. Hoewel de vermoeidheid begint toe te slaan,... Lees verder →
Voor het leven getekend
Na lang wikken en wegen, heb ik het gedaan. Vandaag liet ik mijn eerste tattoo zetten! Iets waar ik al meer dan een jaar over droomde, maar net zo lang ook bezig was moed te verzamelen om zo'n shop te benaderen, want dat is mijn wereldje dus niet. Net zo impulsief als ik ooit in... Lees verder →