Ik roep je, maar ik hoor je niet. Ik zoek je, maar ik vind je niet. Ik weet het, je bent hier niet. Ik zit tegen een boom, in de zon, op een begraafplaats in Ugchelen. Een dorpje vlak naast Apeldoorn, waar ik opgroeide als kind. De reden dat ik hier ben is omdat we... Lees verder →
De nacht van maandag 5 op dinsdag 6 september bracht ik naast zuslief in het ziekenhuis door. De nacht voor de ochtend waarop ze overleed. Die hele nacht zat ik op een stoel, luisterde naar haar ademhaling, keek naar haar en schreef dit gedicht. Het gedicht dat ik voordroeg tijdens de afscheidsdienst voor zuslief op... Lees verder →
Het is donderdag 15 september. De dag na de uitvaart van zuslief. Ik loop een beetje doelloos rond in huis, want wat moet ik nu? Vanmorgen deed ik wat werk, want dat geeft fijne afleiding, maar eigenlijk voelde ook dat niet goed. Ik wil naar buiten in de zon, maar ook thuis zijn. Wil ik... Lees verder →
Met het verlies van mama nog zo vers in het geheugen, de zorg, de wanhoop, het afscheid, zit ik hier op kamer 307 van het Diakonessenziekenhuis in Utrecht. 3e verdieping, einde gang links. Het is half 5 in de ochtend en slaap heb ik vandaag nog niet gehad. Hoewel de vermoeidheid begint toe te slaan,... Lees verder →
Na lang wikken en wegen, heb ik het gedaan. Vandaag liet ik mijn eerste tattoo zetten! Iets waar ik al meer dan een jaar over droomde, maar net zo lang ook bezig was moed te verzamelen om zo'n shop te benaderen, want dat is mijn wereldje dus niet. Net zo impulsief als ik ooit in... Lees verder →
Gekleurde eieren op een wit gedekte tafel, de verf door de barsten van de eischaal gelekt. Warme zelfgebakken broodjes, haasjes met bittere zwartgeblakerde krentenneusjes. Ook dit jaar op het laatste moment toch net nog even aangebrand in de oven. Zelfgebakken scones met citroenspread en rijk gevuld krentenbrood. Bitter sap van de grapefruit, scrambled eggs, uitzonderlijk... Lees verder →
De dagen verstrijken, de tijd tikt door. Terwijl iedereen z'n gewone leven leidt, probeer ik elke dag opnieuw een weg te vinden in de leegte. Het gemis van warmte en geborgenheid van een moeder, die vaak te ver weg was en soms dichterbij. Een moeder is een zekerheid, een vanzelfsprekend gegeven, maar ook de belangrijkste... Lees verder →
Zo'n zin die je vroeger wel eens uitkraamde als je thuis kwam na een tijdje van huis geweest te zijn. De achterdeur bij je ouders altijd open stond, je naar binnen liep en je moeder 9 van de 10 keer boven met de was bezig was. "Ik ben boven!", kreeg je dan als antwoord terug.... Lees verder →
Dat afscheid nemen niet eenvoudig is, zeker als het om je moeder gaat, daar was ik inmiddels achter. Dat rouwen lastig is in de drukte van een huishouden met jonge kinderen, is ook duidelijk. Maar er was nog een factor, er heerste Corona, waardoor het afscheid wat al moeilijk was, ook nog de nodige beperkingen... Lees verder →
Mamma Liefde 