Het is kwart over 7 als de wekker gaat. Niet alleen omdat onze vakantie voorbij is en we zelf weer aan het werk mogen, maar belangrijker nog: zoonlief Jelle gaat vandaag voor het eerst naar school!
Na z’n 4e verjaardag, wat al lange tijd (in elk geval voor mij) een grote mijlpaal was, is dit een volgende gebeurtenis waar we al lange tijd naar uit kijken. Daarmee ook een gebeurtenis die we wellicht iets te vaak in het bijzijn van Jelle benoemd hebben, wat zeker de afgelopen 1,5 week duidelijk terug te zien was in z’n gedrag. Naast die magische 4, een spannende reis naar Oostenrijk, te lang alleen met z’n broertje, 3 weken van huis weg, was het vooruitzicht van school ongetwijfeld een factor die z’n soms (lees: vaak) vervelende en eigenwijze gedrag aanwakkerde. En dan bedoel ik ook écht vervelend.
Aangezien Jelle in de zomer 4 jaar werd en er voor de zomer gedoe was rondom Corona, heeft hij niet kunnen wennen en is vandaag ook écht z’n eerste dag op school én op de BSO.
Het eerste lijstje afgevinkt
Dat zoiets als ‘naar school gaan’ ook voor ons een aardige mijlpaal is, komt al voort uit het (soms stressvolle) lijstje dat wij afgelopen jaar hebben moeten afvinken:
- Zindelijk worden. Check. (al is het billen afvegen nog een dingetje, want jakkes: die kans op vieze vingers)
- Zelfstandig naar school kunnen fietsen. Check. Zelfs op z’n nét iets te grote politiefiets, die hij begin deze maand voor z’n verjaardag kreeg.
- Zelfstandig aan- en uitkleden. Bijna check. Armen vs. je mouwen in een shirt, hoe doe je dat toch? Gelukkig heeft juf al verteld, hier graag mee te helpen.
- Einde aan de speen. Check!
- Een tas, beker en trommel aanschaffen. Check. Gelukkig zat er nog een verjaardag tussen en heeft hij alles nu zo ongeveer in 3-voud.
- Gymkleren. Check. Maar wat precies? Gisterenavond nog maar even snel gekeken of de schoentjes die we van anderen mochten overnemen wel echt ook aan zijn voeten pasten.
En toen kwam de dag voor De Dag
Tot 3 dagen geleden waren we vooral druk met de vakantie en de naweeën ervan. Vóór die vakantie waren we vooral druk met die beruchte 4e verjaardag, mijn eigen verjaardag, afscheid op de crèche en die aankomende vakantie. Het voorbereiden op school, daarmee begonnen we gisteren, zo rond het avondeten. Mooi op tijd. Een beetje zoals het inpakken voor de vakantie, werkt bij ons ook het beste een dag voordat we op pad gaan.
En dan komen de vragen: moeten de gymkleren morgen al mee? En wat dan precies? Alleen schoenen, of ook een broek en shirt? Lange broek, korte broek? En hoe fancy moet dat zijn? Je wilt immers niet dat je kind de eerste dag al buiten de boot valt door de gymkleren die hij van z’n moeder meegekregen heeft. Moet dit dan in een apart tasje? Naam erop? Ik zag toevallig zo’n herbruikbaar blauw tasje van de Zeeman voor het grijpen liggen, maar dat leek me – in het kader van het ‘buiten de boot vallen’ – toch niet zo’n goed idee. Hoewel die kleuters ongetwijfeld nog enkel gevoel hebben bij wat al dan niet fancy is en wat je ermee moet als je van mening bent dat een ander in jouw ogen niet fancy genoeg gekleed is, hebben de ouders van die kinderen dat ongetwijfeld wel.
En die broodtrommel, wat moet daar dan in? Hoeveel boterhammen? Wat moet erop? Iets voor het ’10:30 uur-moment’, zo las ik in het informatieboekje, fruit of koek. Kan dat fruit dan in de broodtrommel, of kan dat beter in een apart bakje? Naam erop? En een beker drinken. Of zelfs twee, ook één voor de lunch? Of drinkt hij geen twee bekers leeg op een dag? Doet ‘ie thuis immers ook niet. Weet Jelle dan nog wat precies voor het ’10:30 uur-moment’ is en wat voor de lunch? En zo’n gesneden appel, blijft dat goed in z’n trommeltje, of zit hij straks op bruine stukken ondefinieerbaar fruit te kauwen in de kring?
Ik zie het al voor me, de arme drommel…
We oefenden ook nog maar even of hij z’n broodtrommel wel zelf open en dicht krijgt. Een lege trommel gaat prima, ik vrees dat op school de zorgvuldig gesmeerde bammetjes al snel door het lokaal zullen vliegen. Of dat Jelle uit verlegenheid niet durft te zeggen dat hij z’n trommeltje niet open krijgt en dus maar koddig voor zich uit gaat zitten staren. Gelukkig is daar altijd nog De Juf. Ik heb er alle vertrouwen in dat die een oogje of twee in het zeil zal houden hier en daar.
Tot slot installeerde ik gisterenavond maar eens de schoolapp, waarvoor we ergens begin van de zomer al een inlog gekregen hadden en scharrelde ik het informatieboekje op, dat inmiddels al op zolder bij de – te-archiveren-poststukken lag. Ik kwam wat nuttige welkomstinformatie tegen en las ook dat er een tijdsslot van precies 5 minuten is, om zoonlief af te geven op het schoolplein. Top!
En toen kwam de ochtend van De Dag
Na een last-minute, maar een zo-zorgvuldig-als-last-minute-mogelijke voorbereiding, ging vanmorgen de wekker. We werden wakker, met nog altijd (te)veel vragen. Ik was haast geneigd een hulplijn in te schakelen, maar besefte me dat alle moeders vanmorgen in een soortgelijke situatie zouden zitten en maandagmorgen half 8 niet het juiste moment is om eens uitgebreid met een collega-moeder te bellen, ons plan van aanpak door te spreken en mijn lijst met vragen voor te leggen. Dus deden we, wat we dachten dat goed was. En ik denk zomaar, voor zo’n eerste dag: het was goed (genoeg).
Dat het broodsmeren ruim een half uur in beslag nam, waardoor Mees meer en meer hysterisch werd met de drinkbeker en broodtrommel van Paw Patrol in zijn blikveld, de rugtas met Brandweerman Sam op het aanrecht, de overheerlijke kaas, de plakjes worst en de pot chocopasta, dat Mees ineens geconfronteerd werd met het feit dat het ochtendritueel sowieso ineens anders verliep dan de afgelopen 3 weken, dat we de jongens zo ongeveer tijdens het brood kauwen in de kleren hesen, ik tussen alle hectiek door naamstickers plakte op bijna alle attributen die Jelle vandaag mee nam, wij zelf nauwelijks aan ontbijten toe kwamen, we het fietsslot voor Jelle én een schone slaapzak voor Mees op de crèche vergaten en uiteindelijk toch te laat wegkwamen om eerst Mees naar de crèche te brengen en daarna Jelle rustig naar school, waardoor Jelle bang was dat de bel al gegaan was, daar zullen we het verder niet over hebben. Want eigenlijk ging het gewoon heel soepeltjes.
Gisterenavond zei Jelle tegen me “mam, ik ga gewoon als eerste naar binnen”. En ja hoor, na eerst wat eenzaam en onwennig om zich heen kijkend op het schoolplein, toen de bel ging stond hij vooraan bij de juf.
Een nieuwe fase is van start
Dat ze zeggen “hij is er echt aan toe”, daar geloof ik vanaf nu in. Want ja, hij is er écht aan toe: vriendjes maken, met oudere kinderen (leren) spelen dan hoofdzakelijk z’n kleine broertje, sowieso veel nieuwe dingen leren, structuur, (nog) iemand waar hij naar moet luisteren en ga zo maar door. En ook z’n kleine broertje is er overduidelijk aan toe: op de crèche, maar ook de twee dagen waarop hij grotendeels alleen thuis is, nu eindelijk rustig kan spelen met al het beschikbare speelgoed, zonder gestoord te worden door z’n soms (lees: vaak) wat onaardige en hardhandige broer. Maar zo gaat dat, met broers.
Dat vandaag niet alleen de eerste schooldag, maar Jelle ook meteen de BSO eraan plakt, daar denk ik maar niet teveel over na. Zo’n BSO zie ik voor me als een gebouw met 50 hysterische, overactieve, onhandelbare kinderen, waarbij diegenen die geen vriendjes hebben (al dan niet door zo’n Zeeman-tasje van moeders), de hele middag zielig in een hoekje zitten te wachten tot het later wordt. Maar daarover later meer, ik hoop dat hij één van de kinderen is die het er heerlijk heeft en er ook tijdens de vakantie met plezier naar toe gaat. Dat gun ik hem van harte.
En wij: back to work, voor zolang het goed gaat..
Zelf ben ik vooral heel blij dat ik tegenwoordig de vrijheid heb om onbeperkt thuis te werken. Op een dag – en in een week – als deze, geeft dat veel rust in de ochtendroutine, maar ook het gevoel dat ik niet ver weg in Utrecht aan het werk ben, terwijl Jelle misschien niets anders wil dan naar huis. Waar niemand is..
Of hij deze week volhoudt: 5 dagen tot 14 uur naar school, twee (en vanaf volgende week 3) middagen BSO, dat gaan we zien.
Mamma Liefde 
Geef een reactie