Een liefdesbrief aan Amsterdam

Lieve Stad Amsterdam,

Een jaar of 18 was ik, toen we elkaar leerden kennen. Ik ging studeren in Diemen en samenwonen in een sfeerloos flatje op 1-hoog in Osdorp, gevolgd door een – voor die fase in m’n leven – veel te groot grote-mensen-huis in Nieuw Sloten. Het was vooral de auto en de tram die me overal brachten, dus je echt leren kennen gebeurde niet.

Langzaam werd ik volwassen, terwijl jij al die jaren zo heerlijk jezelf bleef. Het duurde een jaar of 10 voordat ik je echt ging waarderen. Voordat ik gedwongen werd om m’n eigen weg te zoeken, maar daardoor wel de kans kreeg om je op m’n eigen manier te leren kennen en te genieten van al het moois dat je te bieden hebt.

Van een leven als student met feestjes op de meest duistere locaties, nachtelijke fietsritjes naar huis en uiteenlopende studentenbaantjes, naar een vrijgezelle periode waarin ik vooral op zoek was naar mezelf. Waar ik mezelf moest zien te redden in die grote stad, zonder ouders in de buurt, vastklampend aan die paar vertrouwde strohalmen die er nog over waren.

Een keer of 8 verhuisde ik in de afgelopen 18 jaar, waardoor ik al je uithoeken haast op m’n duimpje heb leren kennen. Van Osdorp en Sloten tot IJburg en de Pijp. Ik had zelfs het voorrecht om een maand of 6 op de Keizersgracht te mogen wonen, pal naast de Westerkerk. Vier keer per uur sloegen de kerkklokken, zelfs gedurende de nacht. Maar ik had er geen enkele moeite mee om me daar voor even thuis te mogen voelen.

Genoten tot het uiterste

Lief Amsterdam, je bent de stad waar ik in al die jaren zóveel leuke mensen heb leren kennen, maar er gaandeweg ook zo velen weer achter me heb moeten laten, omdat zij of ik veranderden van baan, sportclub of relatie. Zoals dat gaat in een grote stad. Al hoop ik velen ervan zo nu en dan of liever nog vaker te blijven zien.

Lief Amsterdam, je bent de stad waar míjn fiets in 18 jaar tijd nog nooit gestolen is, waar ik me – zelfs tijdens die nachtelijke fietsritjes – nog nooit onveilig heb gevoeld en waar het aantal bekenden dat je in 18 jaar tijd spontaan op straat tegen komt, misschien wel op 1 hand te tellen is. Een stad die in elk jaargetijde z’n charme behoudt. Waar je met plezier door de regen fietst, waar je met vele anderen de uitdaging aan gaat als de straten bedekt zijn met sneeuw en het allermeest van het buitenleven geniet in de stralende zon.

Lief Amsterdam, je bent de stad waar ik heb mogen schaatsen op je grachten, mogen volleyballen, picknicken en hardlopen in een paar van je vele fijne parken, waar ik denk wel honderden kilometers op de fiets heb afgelegd van West naar Oost en van Noord naar Zuid en genoten van al het onverwachte dat ik onderweg tegen kwam en jij als stad met je meedraagt.

18 jaar later

Nu, 18 jaar nadat ik je heb leren kennen, ga ik je verlaten. De helft van m’n leven zijn we samen geweest. De afgelopen 5 jaar genoten van een heerlijk (t)huis in de Baarsjes, de leukste man tegen gekomen (helaas niet uit jouw stad) en moeder geworden. Een moeder die bewust koos voor het moederschap, maar tegelijkertijd nog zo graag zou willen genieten van de vrijheid, de onafhankelijkheid en al het moois van Amsterdam. Een moeder die haar kinderen enerzijds een beschermd en veilig leven wil bieden, maar anderzijds haar kinderen zo graag zou willen opvoeden met de normen en waarden, de diversiteit, de mogelijkheden en volwassenheid van jou als stad.

Toch kozen we ervoor om jou te verlaten, met pijn in ons hart. Een huis te klein voor ons vieren, weinig mogelijkheden om het huis te vinden dat bij de huidige fase van ons leven past, een vriend die (vroeg of laat toch) terug wil naar z’n roots in het dorp.

Amsterdam, ik ga je missen. Ik ga werkelijk alles aan je missen..

• Zelfs het lawaai van voorbijrazende trams, fietsers en auto’s
• De spontaniteit van een lunch, een lekkere koffie of een biertje op een terras
• Eten bij Nam Kee, Kam Kee of lekkers halen bij de Toko om de hoek
• De drukte in het park bij mooi weer
• Fietsen, fietsen, fietsen…
• De anonimiteit, de diversiteit en altijd nieuwe mensen om je heen
• Bootje varen op de grachten
• Hardlopen in het Vondelpark
• Met het pontje naar Noord
• Onberekenbare toeristen op de fiets

• Die mooie Westertoren

• En het trotse gevoel om in de hoofdstad te mogen wonen

Lieve Stad Amsterdam, ik ben van je gaan houden en zal er alles aan doen om je te blijven zien. Zo vaak en intens als het kan. En wie weet, sluiten we elkaar in de toekomst weer in de armen.

Veel liefs,

Desirée