Een les(je) ‘omgaan met teleurstellingen’

Al sinds vriendlief en ik samen zijn, is onze locatie van wonen een relatief veel besproken onderwerp. Op het moment dat we elkaar leerden kennen woonde ik in Amsterdam, maar besloot ik niet lang daarna om in Leimuiden te gaan wonen. Toen Jelle een jaar later geboren werd, verhuisden we terug naar Amsterdam. Nu we langzamerhand behoefte krijgen aan meer leefruimte, zijn we ons weer gaan oriënteren naar een woning in of rond Leimuiden.

Het was eind januari toen we op Funda een bijzonder object voorbij zagen komen. Een grote vrijstaande woning dat in twee delen werd verkocht, maar waar nog het een en ander aan moest gebeuren, inclusief een serieuze verbouwing, om het een huis van deze tijd te laten zijn en de voormalige bedrijfsruimte om te bouwen tot leefbare woonruimtes. De situatie bleek later alleen maar complexer, toen het een voormalige bedrijfswoning bleek te zijn, waarvoor de gemeente nog goedkeuring zou moeten geven om hem als woonhuis te mogen verkopen. Daarbij moesten beide woningen nog officieel gesplitst worden en de kavel opnieuw ingemeten worden. En dat is nog slechts een beknopte versie van wat ons te wachten stond.

Een lang traject van maanden volgde met veel heen en weer gecommuniceer tussen ons, de makelaars en de bewoners, om voor onszelf zoveel mogelijk inzicht en zekerheid te krijgen in het traject dat voor ons lag, de verbouwing die wij voor ogen hadden en de werkzaamheden die vanuit de verkoper gedaan moesten worden, alvorens de woning definitief van ons zou zijn. Het bleek een moeizaam traject, met evenzo moeizame communicatie, waarbij we onaangekondigd zelfs nog eens een paar weken in de wacht werden gezet, omdat er een andere gegadigde voorbij kwam.

Ondertussen hadden wij de verbouwing al soort van uitgedacht in fases met een begroting en globale planning, had ik een berg aan inspiratie voor de inrichting, plattegronden gemaakt en droomden we verder over hoe we dit pand tot ons droomhuis zouden maken. Het plaatje werd steeds mooier: een eigen oprijlaan, een dijk met geitjes, appelbomen voor zelfgemaakte appelmoes, een zwemsteiger in ons eigen stukje rivier de Drecht, een immens grote tuin met speeltoestellen, uitzicht op de weilanden, plek voor onze toekomstige vouwwagen, een dakterras, een open haard, een open keuken, een benedenverdieping met enorme garage, een klein sportzaaltje, een tweede badkamer, een speel-/logeerkamer, en ga zo maar door.

Toen de onderhandelingen met de andere gegadigde geen kans van slagen had, kwamen wij weer in beeld, maar kwamen er opnieuw veranderingen in de voorwaarden naar boven, evenals een zeer onverwachte deadline waarvoor wij binnen 3 dagen een besluit moesten nemen. We wilden – door het maandenlange en moeizame traject dat achter ons lag – nog een laatste keer kenbaar maken dat we behoefte hadden aan een laatste stukje vertrouwen in een goede afloop, om vervolgens over te gaan tot aankoop.

In tegenstelling tot een geruststellend bericht, ontvingen we vanuit het niets de mededeling dat de verkopende partij met een gegadigden de koop al bijna rond hadden! What happened…? Waar was onze maandenlange inspanning goed voor geweest? Glipte ons droomhuis ons nu zomaar uit onze vingers…?

We deden verwoede pogingen om het proces terug te draaien in de hoop dat de woning alsnog aan ons zouden gegund zou worden. We kwamen erachter dat notabene een miscommunicatie/misinterpretatie tussen de makelaars de oorzaak was geweest! Waar wij nadrukkelijk hadden aangegeven dat we nog altijd interesse hadden en met alle voorwaarden akkoord gingen, maar op een stukje vertrouwen wachtten, interpreteerde de verkoopmakelaar dit als: ze zien er vanaf.

Wat we ook probeerden, hoe duidelijk we de situatie aan alle betrokken partijen voorlegden en zelfs persoonlijk bij de verkopers langs gingen voor een gesprek, het mocht niet baten… Hoewel we nog soort van “ongeschreven recht” hadden op een laatste kans, werden we aan de kant gezet en besloten de verkopers verder te gaan met de andere partij.

Een teleurstelling van ongekende omvang. Onze droom, waar we al maanden naar uitkeken, viel deze week in duigen. Een unieke kans die nooit meer voorbij zal komen. Een totaalplaatje aan wensen en dromen, die je in geen ander huis zult aantreffen. Kom daar maar eens overheen..

Tips? Anyone?