Reizen op Bali gaat eenvoudig met een auto met chauffeur. Kost niet al teveel en het reist comfortabel. De app van Grab of Uber kun je daar goed voor gebruiken, al wordt dit niet overal getolereerd vanwege de concurrentie met reguliere taxi’s. Toch kozen we voor Grab om van Seminyak naar Ubud te reizen. Onze chauffeur Mr. Ed sprak erg gebrekkig Engels, wat soms hilarische en onbegrijpelijke taferelen opleverde via WhatsApp:
Nadat Mr. Ed akkoord was om ons alleen voor een drop-off naar Ubud te brengen:
Mr. Ed: So that free i pick you, how to offline?
Ik: “Sorry, what do you mean?”
Mr. Ed: “Ya ,,because in Bali not everything place free for pick up customer Miss,,,”
Ik: “Sorry, I do not really understand what you mean. Are you willing to pick us up?
Mr. Ed: “Ya ,,you want offline? Because in Ubud not customer, so i come back not order miss”
Iets later… toen hij nog steeds niet gearriveerd was.
Mr. Ed: “Litle again i Will come, but before it please you cancel order ,so that free i pick you in there”
Het bleek dat hij onze rit buiten de app om wilde regelen, omdat het om een enkele reis naar Ubud ging en hij geen klanten terug zou hebben. Ik vermoed dat we om die reden vast ook teveel betaald hebben voor de rit, maar daar moet je nooit teveel over nadenken in dit soort situaties.
Nadeel, of misschien juist een voordeel, is dat zo’n chauffeur je de rest van de reis door Bali blijft achtervolgen of hij je nog ergens mee van dienst kan zijn: “Hallo miss, how to pleaning for tomorrow?” Het was een aardige jonge en nette kerel in een prettige auto, dus besloten we hem ook voor onze rit van Ubud naar Sanur te vragen. Het duurde opnieuw even, voordat we elkaar begrepen, vooral ook omdat wij eerst nog even moesten regelen dat we een nacht eerder uit Ubud konden vertrekken en een nacht bij konden boeken in Sanur. Een greep uit de conversatie:
Ik: “We will ask if we can leave one day early here in Ubud and arrive one day early in Sanur. I will let you know asap.
Mr. Ed: “Asap ?? What this is?”
Ik: “As Soon As Possible 😆. Within an hour.”
Mr. Ed: “Hehe i don’t understand 😃. So how?”
Uiteindelijk kwamen we overeen dat Mr. Ed ons om 10 uur in Ubud zou komen ophalen, we langs een aantal bezienswaardigheden zou rijden en hij ons einde van de middag in Sanur zou afzetten.
Gunung Kawi tempel
De eerste tempel die we bezochten was de Gunung Kawi tempel. Het dragen van een sarong (om met name je blote benen te bedekken) is hier verplicht, dus werden we bij aankomst van alle kanten belaagd door oude dametjes die ons een sarong wilden aansmeren. Helaas sprak Mr. Ed te gebrekkig Engels om ons van advies te voorzien, dat je deze bijvoorbeeld gratis kon lenen bij de ingang, dus kochten we ze toch vlak voor de ingang.
De tempel was niet heel indrukwekkend. We moesten zo’n 350 treden naar beneden lopen en zagen daar een aantal zeven meter hoge uit-steen-gehakte beelden ter ere van een oude koning. De gebouwen waren verder erg slecht onderhouden, niet heel bijzonder dus. We liepen een rondje en begonnen al gauw weer aan de klim terug omhoog.
Tirta Empul tempel
We reden zo’n 1,5 kilometer door naar Tirta Empul, een tempel met water uit de heilige Tampak bron, waarvan ze zeggen dat deze genezende krachten heeft. Bij aankomst stonden er ontelbaar veel auto’s en touringcars, ik was even vergeten dat wij niet de enige toeristen zouden zijn.. Ook deze tempel was qua uiterlijk niet heel bijzonder, het was leuk dat we even verkoeling konden zoeken in het bad.
Uiteraard hadden we voor Jelle geen zwemluier mee, dus mocht hij met z’n blote billen in z’n zwempakje. Gelukkig was hij net weer uit het water, toen we ontdekten dat hij net een grote boodschap had laten lopen… 😳😬 We spoedden ons naar de uitgang en hebben zo goed en ze kwaad als het ging eea schoon gespoeld in het toiletgebouw met wat hulp van Mr. Ed, die ondertussen vriendjes probeerde te worden met onze Jelle.
We hoopten dat Mr. Ed een leuk tentje voor ons uitzocht voor de lunch, maar hij stopte bij een van de meest toeristische restaurants van de omgeving, vermoed ik. We hebben er overigens heerlijk gegeten.
Tegenungan Waterfall
Onze laatste bestemming was een waterval, waarvan ik had gelezen dat je van de rots kon springen en achter de waterval langs kon zwemmen. Tegenwoordig is de plek waar het water naar beneden stort echter afgezet met boeien, er achterlangs was dus geen optie. Sowieso werd het hele gebeuren om de waterval heen volledig uitgebuit voor alle toeristen die er komen. Uit steen uitgehouwen harten om je geliefde ten huwelijk te vragen, bordjes met teksten om mee op de foto te gaan, etc. Niet helemaal mijn ding, daar bij die waterval.
Gelukkig was Mr. Ed zo aardig om Jelle te dragen. Opnieuw 165 treden en weer omhoog. Ik geloof dat hij het gewicht van een gezond Hollands Welvaren wat onderschat had, er moest een doekje uit z’n Louis Vuitton tasje te pas komen om – hij dacht ongezien – het zweet van z’n voorhoofd te halen.
Sanur
Om iets meer rust voor Jelle te creëren, verbleven we nu 3 nachten in Sanur. In de eerder geboekte accommodatie konden we geen nacht bijboeken, dus boekten we een nacht bij Astana Pengembak, een hotel in de buurt. Vergane glorie, een kakkerlak in de badkamer, zeer matig ontbijt en een constant bedrukte en muffe lucht. Geen pretje daar!
We vertrokken de volgende ochtend dan ook vroeg naar onze eerder geboekte Homestay Little Tree House. Een super gezellige bed&breakfast, maar wel met hond, kat en een gelijkvloers zwembad. Dit alles binnen een redelijk kleine binnentuin. Voor Jelle daardoor geen al te veilige omgeving om hem een beetje rond te laten lopen. We hadden de meest schattige kamer van het huis, super leuk voor als we met ons tweeën waren geweest. Bereikbaar via twee steile trappen, soort van op het dak. Met een steil trappetje naar beneden naar de badkamer. Hoewel Jelle dol is op trappen lopen, was ook dat niet ideaal. Gelukkig maar voor 2 nachten.
Ons verdere verblijf in Sanur was niet al te spectaculair. Ik had er graag willen kitesurfen, maar – voor diegenen die mijn blogs al wat langer volgen kunnen het inmiddels raden – er was geen wind… Gelukkig had ik me er dit keer iets minder op ingesteld en hopelijk krijgen we nog een kans als we in Dubai zijn! We hebben alsnog een heerlijk dagje strand gehad, vonden een springkussen op een marktje en kochten een opblaasteiger voor Jelle.
Onze kleine reisgenoot
Voor wie zich zorgen maakt om Jelle, het gaat super goed met hem. Vooral ook door alle aandacht die hij hier krijgt van zowel de gasten als het personeel. Opa-figuren is hij dol op en kleine Balinese meisjes ☺️ Voor ons even wennen als hij soms zo ineens met een personeelslid de keuken in verdwijnt of ‘gebruikt’ wordt voor een uitgebreide fotosessie, maar alles went. Zelf geniet hij van alle aandacht en gaat hij er liefst ook actief naar op zoek.
Jelle wordt wat opstandig (lees onhandelbaar 🙈) als hij moe wordt, hebben we inmiddels gemerkt. Op tijd eten en naar bed werkt het allerbeste, dus ligt hij er netjes voor 8 uur in 😉 We slapen inmiddels delen van de nacht met elkaar in 1 bed, omdat hij ons zo mist als hij in z’n tentje ligt. Gelukkig zijn de bedden hier gemiddeld 2 meter breed en is het alleen maar heel gezellig wakker worden met elkaar. Jelle blijkt dol op nasi, bananenmilkshakes en wafels met chocolade. Hij eet wat de menukaart schaft, drinkt inmiddels uit een beker, een waterfles, maar allerliefst door een rietje. Oh, en scooterrijden, zwemmen en bootje varen zijn z’n favoriete bezigheden hier!
En jullie krijgen allemaal de groetjes! 💋
Mamma Liefde 
Geef een reactie