Zoals we veel voor het eerst beleven met Jelle dit jaar, was daar ook Koningsdag.
Een paar dagen voor de 27e van april liep ik toevallig een oranje voetbalshirtje tegen het lijf bij 2e hands kledingwinkel JunJun aan de Clerqstraat. Een super schattig shirtje in maatje 68, daar past Jelle nog nét in. Of het oké was of juist niet dat de naam KUYT achterop stond, dat zou ik wel horen als ik thuis kwam. Voor zover ik wist speelt Kuyt op dit moment bij Feyenoord, dus het zal wel goed zijn. Voor de zekerheid vroeg ik een bonnetje aan de dame achter de kassa, voor als hij niet in goede aarde viel.
Nu we in Amsterdam wonen, konden we niet anders dan de stad te gaan verkennen. Een kleintje is zeker geen reden om thuis of dicht bij huis te blijven. Zo dacht Jelle er volgens mij ook over, die had er zin in!
We kregen vrienden uit Den Haag op bezoek en rond een uur of 1 vertrokken we met z’n allen richting het Vondelpark. Ik kwam daar nooit eerder met Koningsdag, omdat het vooral dé plek is voor (eigenlijk net iets oudere) kinderen. Nu hadden we er zelf eentje en is het park sowieso best leuk voor mensen van buiten Amsterdam. We waanden ons een weg tussen de ontelbare hoeveelheid kleedjes, spelletjes ‘tomaten meppen’, ‘eieren gooien’ en ‘eendjes vangen’ en uiteraard heel veel mensen met kinderwagens. Jelle keek z’n ogen uit!
“Lopen we een groot rondje, of snijden we af?”, vroeg ik ergens halverwege. We waren nog niet zo lang op weg, dus kozen voor de hele ronde, ofwel 3,5 kilometer. Slenterend gaat dat helaas niet zo snel. Voordat we het einde van het park hadden bereikt, waren onze voeten eigenlijk al zo moe dat we liever ergens op een terrasje gingen zitten.
Toch wandelden we door, konden we eindelijk weer een biertje bemachtigen in de buurt van het Leidseplein en een welverdiend broodje bij het eerste café op de Prinsengracht. Ideaal, want zo konden we Jelle mooi even een fles geven en z’n luier checken. Dennis had Jelle het hele rondje Vondelpark in de draagzak gehad, nu was het tijd voor een dutje. Als dat ging lukken..
Terwijl we onze weg vervolgden op de steeds drukker wordende grachten, bleek Jelle zich van de drukte weinig aan te trekken en sliep door al het lawaai en gehobbel heen. Terwijl Dennis en onze vrienden de weg vrij maakten in de menigte, kwam ik er met de wagen achteraan. Gelukkig hadden we er een doek voor gehangen, werkelijk iedereen wilde wel even in de wagen gluren. Ik dacht alleen maar: “wat zullen ze wel niet van me denken, dat ik hier loop met zo’n kleintje”. Waarschijnlijk alleen maar leuk, dat we ons niet lieten tegenhouden door wat drukte op straat.
Op een gegeven moment besloten we toch een tussendoor weggetje te nemen richting de Westerstraat. Dat bleek niet heel veel beter, want juist daar vierden de Jordanezen uitbundig feest in de smalle straatjes. Na een korte tussenstop op de Westerstraat vervolgden we onze weg richting de Haarlemmerdijk, Westerpark en uiteindelijk richting huis.
Een uur of 6 later kwamen we eindelijk thuis en stonden de blaren onder onze voeten. We hadden in totaal zo’n 12 kilometer gelopen, wat ook wel nodig was om de nodige tompoucen, hamburgers en biertjes te verbranden.
Thuis aangekomen kreeg Jelle nog een verhaaltje van ‘Nijntje in het Haags’ voorgelezen en viel daarna in een lange slaap tot ergens de volgende ochtend.
Het was een mooie dag.
Mamma Liefde 
Geef een reactie