Zo. De eerste maand SportRusten zit erop. In 30 dagen liep ik 14 keer, met een totale afstand van 117 kilometer en een duur van 11 uur, 33 minuten en 18 seconden.
Een maand die mentaal gezien als een rollercoaster van start ging. Ik was super blij met mijn doel: een hele marathon, in notabene Barcelona! Of all places!! Super blij met vriend en lieve vrienden die mee gaan voor de nodige support, super blij met het SportRusten-schema dat ik al een paar jaar voor ogen had, maar eindelijk een moment vond om mee van start te gaan. Want hiermee lijkt een onbereikbaar doel als een marathon ineens bereikbaar te worden.
Anderzijds liepen de dingen anders dan verwacht: tijdens de sportmedische keuring, de inspanningstest, een bezoekje aan de cardioloog en een bezoekje aan het ziekenhuis dat ik nog in het vooruitzicht heb. Een periode waarin ik een balans probeerde te vinden in de 4 à 5 keer sporten per week versus de zorgen die ik in deze periode aan m’n hoofd heb. Het was een maand van discipline, waarin ik mezelf er keer op keer toe moest zetten om te gaan lopen.. Want heus, ik kan wel een mooi doel gesteld hebben of een stickervel aan de muur hebben hangen, maar zonder een start- en finishlijn, publiek langs de kant en een mooie medaille bij de finish, word ik echt niet ineens meer blij van zomaar een rondje hardlopen. Gelukkig laat het bekende gevoel van ‘voldoening’ – waar niet-hardlopers vaak niet zoveel van begrijpen – me na het hardlopen niet in de steek!
Wat enigszins als motivator werkt, is de afwisseling qua routes. Ik heb er een hekel aan om elke keer hetzelfde voorspelbare rondje te moeten lopen. Ik heb als doel om voor élke loop een nieuwe route uit te stippelen met behulp van RunnerMaps. Hoewel ik Amsterdam redelijk op m’n duimpje ken, is de omgeving tijdens elke loop zo toch weer verassend en afwisselend. Het wordt nog wel een hele uitdaging, om in de resterende 10 weken nóg 40 andere rondjes in en rond Amsterdam te vinden.
Tot slot was het een maand waarin ik leerde om op een bepaalde hartslag te lopen (ofwel: langzaam!, nóg langzamer!), tijdens het lopen op m’n ademhaling te letten (3 stappen in, 5 stappen uit) en vooral heel veel ademhalingsoefeningen te doen: twee minuten voor het lopen, twee minuten na het lopen en dagelijks 10 minuten voor het slapen gaan.
Dat was bij elkaar opgeteld dus 30 dagen x 10 minuten, ofwel 5 uur onafgebroken focussen op je ademhaling. Dat is lang, kan ik je zeggen.
M’n lichamelijke gesteldheid
Gelukkig mag – of eigenlijk moet – ik volgens ‘het schema’ het merendeel van de tijd op een drafje lopen. Heerlijk! Op de hartslag die ik ook zal gaan lopen tijdens m’n marathon. Daarnaast hoef ik dus niet zo ver. Deze week liep ik afstanden van 6, 10 en 11km, wat langzaam opbouwt tot maximaal 9, 12 en 14km in een van de laatste weken. Da’s prima te doen.
Toch maak ik me – naast dat gedoe met m’n hart – wel wat zorgen over m’n lichaam en dan met name m’n achillespezen. Met regelmaat lijken ze op knappen te staan, wat door trekt naar pijn in m’n voeten. Stretchen onderweg, terwijl ik op een stoplicht wacht dat op rood staat, helpt vaak maar voo even. Ik adviseer mezelf een iets langere warming-up en aan de slag te gaan met de oefeningen die ik mee kreeg na de hardloopanalyse. M’n enkels zijn namelijk niet al te sterk door eerdere volleybalblessures, ik vermoed dat daar een verband ligt..
Het (onzichtbare, maar toch zichtbare) team van SportRusten
Het is fijn om te weten dat je er niet helemaal alleen voor staat. Naast het feit dat een kennis van mij deze week met hetzelfde schema gestart is, is het team van SportRusten er voor een antwoord op al je vragen. Voor advies als het even tegen zit (zoals de uitslagen van de ECG in mijn geval), maar krijg je ook meerdere keren per week een bemoedigend mailtje dat precies aansluit bij dat deel waarin jij je in het schema bevindt. Daarnaast kun je al je vragen droppen in de koffiehoek (een online forum), waar vrij snel door een van de heren van het team reactie op gegeven wordt.
Voor het bedrag dat ik betaalde kreeg ik niet alleen dat fantastische stickervel, maar ook toegang tot een gepersonaliseerd online platform waarin je ziet op welke dag welke afstand gelopen moet worden op welke hartslag, die vervolgens kunt aanpassen met de daadwerkelijke cijfers. Dit programma is nog ietwat eenvoudig en statisch, zonder interactie, visuele weergave van je progressie, of iemand die vanuit de andere kant een oogje in het zeil houdt. Iemand die feedback geeft op hoe je vordert met je schema, die bijvoorbeeld even waarschuwt als je te vaak boven je gewenste hartslag loopt of even rustig aan moet doen omdat je rustpols te hoog is.
Want óf ik uiteindelijk, op basis van dit schema, ook daadwerkelijk die 42,2 kilometer ga kunnen uitlopen, weet ik pas als ik op 11 maart in Barcelona over de finish kom.
Een mentale druk, zoals ik eerder al schreef. Die je met een schema als deze wel aan moet kunnen.
Toch gaat het steeds een beetje beter. Vind ik het leuk en motiverend om voor zo’n mooi doel als de Marathon van Barcelona te trainen, elke keer een training af te kunnen vinken, leuk om erover te schrijven, te lezen en te analyseren hoe m’n progressie verloopt. Ik ben ook blij dat ik voorlopig nog even niet hoef en nog 10 weken de tijd heb om te trainen, dan ben ik er heus wel een keertje klaar voor.
Voorlopig houd ik moed en geloof in mezelf. Nu ik op eenderde ben, moet de rest ook lukken en sta ik hopelijk, voor ik er erg in heb, aan de start van een fenomenale tocht door het prachtige Barcelona!!
Mamma Liefde 
Geef een reactie