Ik had iets goed te maken..

We hebben bij ons thuis het ‘geluk’ dat alle feestdagen relatief dicht achter elkaar gevierd worden. Van Moederdag begin mei naar de verjaardag van Dennis eind mei, Vaderdag in juni, mijn verjaardag in juli en de verjaardag van Jelle in augustus. Of het echt een gelukkige situatie is, weet ik eigenlijk nog niet zo zeker, maar de kans is sowieso groot dat bij het merendeel van deze partijtjes in elk geval ook de zon aanwezig is! Genoeg reden tot geluk, wat mij betreft!

Nu was ik voor mijn eerste Moederdag best een beetje zenuwachtig. Of nouja, zenuwachtig… hoewel ik niet al te grote verwachtingen had, hoopte ik toch stiekem dat het een verassend leuke dag zou worden. En dat was het ook, zoals in een van mijn voorgaande blogs te lezen is.

Mijn voornemen was dan ook om de eerste Vaderdag van Dennis net zo feestelijk te laten verlopen. Ik was dan ook best een beetje op tijd begonnen met het bedenken van een knutselwerkje, die ik dan samen met Jelle zou kunnen maken. Gelukkig had ik nog even de tijd, want het was pas ergens halverwege mei.

Echter, terwijl ik zo druk was met het voorbereiden van die Vaderdag, was daar plotseling eerst nog de verjaardag van vriendlief Dennis. En waar (alle?) mannen over het algemeen niet al teveel waarde hechten aan het feit dat ze weer een jaartje ouder worden, liet Dennis nu wel opvallend vaak blijken dat hij toch wel heel erg benieuwd was wat hij voor zijn verjaardag krijgen zou…

Oeps! Die verjaardag was namelijk al over een paar dagen, Hemelvaart kwam er nog tussendoor en we gingen nog een weekendje weg. Ik had dus even hele andere dingen aan m’n hoofd.. Was dat weekendje weg met vrienden, op de dag dat hij jarig was, niet al genoeg cadeau en/of gezelligheid, dacht ik even? Nee, natuurlijk niet. Waar ik normaliter gedurende het jaar alert probeer te zijn op wat de mensen om mij heen graag zouden willen hebben en dit voor de zekerheid alvast bij die betreffende verjaardag op schrijf in m’n agenda, had ik dat dit jaar niet gedaan…

Die verjaardag dus. Op de 28e van mei.

Ik had door de ontstane stress-situatie werkelijk nul inspiratie wat ik Dennis kon geven en ging dus maar bij hemzelf te rade. Hij kwam met wat spulletjes, zoals een sportbril voor het fietsen of een nieuwe fietsbroek. Ik besloot ze beiden te kopen, totdat hij het idee ‘sportbril’ ook aan zijn ouders doorgaf, dus die kon ik meteen alweer afstrepen. Dan maar de fietsbroek.

Ik besloot die donderdag op Hemelvaartsdag – de donderdag voorafgaand aan ons lange weekendje weg, inclusief die bewuste verjaardagszondag – wel even langs de betreffende fietszaak te rijden om de fietsbroek te kopen, voordat ik door reed om Dennis op te halen in Leimuiden en samen richting ons weekendje Limburg te vertrekken. Prima oplossing, leek mij zo. Dat winkels – zelfs in Amsterdam – op Hemelvaartsdag dicht zijn, had ik geen moment over na gedacht. Daar stond ik dan, met lege handen.. in de aanloop naar de verjaardag van Dennis die komende zondag. Ik hoopte op een ingeving de komende dagen, of een alternatief cadeautje ergens in Limburg te vinden.

Dat gebeurde niet.

Gelukkig had ik slingers in m’n tas gestopt en de vrienden waarmee we het weekendje weg waren, gevraagd dit ook te doen. Zo konden we Dennis op z’n minst verrassen op zaterdag om 12 uur middernacht en de volgende morgen tijdens het ontbijtbuffet. Zelf zat ik daar uiteindelijk toch, nog altijd zonder cadeau.. Daar kwam nog bij dat Dennis zei: “Nu heb ik geen cadeautje van mijn vriendin én niet van mijn zoon gekregen!”

Ohja, die zoon!

Uiteindelijk kocht ik die bewuste fietsbroek op de maandag of dinsdag na zijn verjaardag, maar dat voelde natuurlijk lang niet zo feestelijk als dat ik ‘m gegeven had op de dag dat hij jarig was!

Daar kwam nog bij dat ik zo druk was geweest met het bedenken van een cadeau voor mijzelf – wat je gewend bent als je nog geen kinderen hebt – dat ik volledig vergat dat ik ook een cadeautje voor Jelle had moeten regelen! Niet alleen met Vaderdag! Ik voelde me zo schuldig dat ik alsnog besloot om samen met Jelle een mooi knutselwerkje voor zijn vader te maken.

Iets met een handafdruk leek me leuk, maar wat een hel is dat! Een baby van 9 maanden in bedwang houden om rustig met hun handje – bedrenkt onder de verf – een mooie afdruk te laten maken op papier. We deden een poging of 20, totdat Jelle soort van woedend was en de rode verf zo ongeveer overal zat, behalve op een vel papier. Gelukkig was er zeker één afdruk best een beetje goed gelukt, dus stopten we die samen met een foto in een mooi lijstje. We deden er een briefje uit naam van Jelle bij, dat zijn moeder zo dom was geweest om hem niet te vertellen dat zijn vader jarig was geweest.

Toch nog een verassing!

Het weekend erna was het Pinksteren en ging Dennis een weekend met zijn vrienden weg. Stiekem stopte ik het cadeautje van Jelle tussen zijn kleren in zijn tas, vlak voordat hij vertrok. Zo zou het toch nog een leuke verassing zijn! Helaas moest ik Dennis er op dag 2 wel even naar vragen, want hij had de schone kleren in zijn tas blijkbaar nog niet zo nodig gehad, dat hij het cadeautje gevonden had. Natuurlijk was hij er niet minder blij mee en was deze ‘vergeten verjaardag’ toch nog geslaagd!