IKEA hack: de dreumes-leertoren

Toen Mees een baby was, wilde hij het liefst 24/7 gedragen worden. In een draagzak op mijn buik, in de armen van vriendlief of de (schoon)ouders, het maakte hem niet uit zolang hij dichtbij ons en (wellicht ook) op ons niveau was. Dat was vaak ook inclusief de momenten waarop ik aan het koken was. Zo’n draagzak was daar prima voor toen hij nog klein was, maar nu hij iets meer dan een jaar oud is, is hij veel te zwaar (en eerlijk gezegd te groot) om alsmaar te blijven sjouwen.

Nu is Mees een typische dreumes. Hoewel hij inmiddels kan lopen, probeert hij – sinds hij kan staan – werkelijk óveral op te klimmen. Zo klimt hij – als de gangdeur open staat – al enkele maanden de hele trap in z’n eentje omhoog, klimt hij op de Tripp Trapp, de salontafel, op de houten speelgoedgarage om zich vervolgens over de rugzitting van de bank aan de andere kant naar beneden te laten vallen en is het welbekende IKEA-krukje allermeest favoriet. Vooral omdat hij met dat krukje wél kan zien wat er op het aanrecht gebeurt en of er nog wat te eten voor hem te halen valt. Die kruk staat daarom ook al enkele weken óp het aanrecht in plaats van op de grond.

Jammer, want het is best een leuk, handig en aardig krukje.

Dus besloot ik er wat aan te doen. Niet alleen aan het feit dat dat krukje niet meer binnen het bereik van Mees kan staan en daardoor altijd pontificaal op het aanrecht staat, maar ook om het moment van koken iets aangenamer te maken door hem erbij te kunnen betrekken in plaats van te moeten dealen met een continu krijsende dreumes die aan je benen hangt. Daar kwam nog bij dat hij zeer recentelijk van het beruchte krukje naar beneden viel en het tijd is voor rigoureuze maatregelen.

Tijd voor wat speurwerk op Pinterest

Dat speurwerk leidde al gauw naar het concept van de ‘leertoren’. Een idee dat onder meer afstamt van het Montessori onderwijs: een hulpmiddel dat een kind in staat stelt om zelfstandig de dagelijkse activiteiten uit te voeren naast zijn ouders. Vooral ook doordat de kinderen de toren zelf veilig in en uit kunnen klimmen.

Een geweldig idee, leek mij. Je kunt zo’n leertoren aanschaffen via Bol.com of diverse andere websites, wat wat mij betreft altijd zonde is van je geld. Want iedereen weet: vind je het niet tweedehands op Marktplaats, dan is er altijd ergens op Pinterest een ‘Ikea-hack’. Een van mijn favoriete dingen over Ikea is de mogelijkheid om het te hacken en er iets compleet nieuws van te maken. Zo dus ook de leertoren, gemaakt van het goedkope Bekväm-krukje. Er zijn ontelbaar veel tutorials te vinden, maar ik koos voor degene waarbij de verticale balken vrij dun zijn en de horizontale steunbalken aan de binnenkant van de “kooi” bevestigd zijn. Dat leek mij het mooist en het meeste sta-ruimte op het krukje te geven.

Zo ging ik naar de bouwmarkt, kocht het nodige hout (want het krukje hadden we immers al) en ging aan de klus. Dit hele project kostte me minder dan €16 (inclusief 13 euro voor het krukje), terwijl elke leertoren die ik online vond, minstens 4 keer dat bedrag zou hebben gekost.

Het bouwproces in een notendop

Het proces begon met de balkjes op de juiste maat zagen. Ik deed een poging dit bij de bouwmarkt te laten doen, maar die machines zijn helaas alleen geschikt voor plaatmateriaal. Dus deed ik het zelf met de handzaag, waarna ik alle balkjes geschuurd heb om te voorkomen dat de jongens straks onder de splinters zitten.

Het lastigste klusje is de balkjes netjes aan elkaar schroeven. Ik besloot de gaten voor te boren en de balkjes gewoon een voor een aan elkaar te schroeven. Doordat ik dit redelijk uit de losse pols deed, is de constructie niet kaarsrecht. Maar ach.. Door een klein stukje van het boorgat met een grotere boor na te boren, heb ik er wel voor gezorgd dat de schroeven verzonken in het hout zitten, waarna ik ze met vloeibaar hout heb wegwerkt.

Toen de constructie eenmaal in elkaar zat en geschuurd was, deed ik een poging om ‘m met spuitverf wit te verven. Zolang verfspullen niet direct voor het grijpen liggen, heb ik namelijk een hekel aan verven. Spuitverf leek me de makkelijkste oplossing, maar bleek voor een constructie als deze helemaal niet handig om de verf goed dekkend te krijgen. Dus alsnog het blik verf en een roller erbij gepakt. Het nadeel van dit soort hobby-klusjes is dat ze voornamelijk in de avonduren plaatsvinden. Waardoor de kwaliteit van verven in het halfdonker niet zo mooi geworden is als ik voor ogen had. Maar ach…

Het resultaat is meer dan prima en Mees is superblij om eindelijk z’n eigen krentenbol van boter te kunnen voorzien. Of eigenlijk andersom: maakte het kuipje boter vandaag kennis met Mees z’n krentenbol 😉

Ik zou zeggen: hup, aan de klus!